कॅंटीनच्या मुलाने नेहमी प्रमाणे ४:३० वाजता समिधा समोर कॉफी आणून ठेवली. समिधाने तिच्या लॅपटॉप वरचे काम संपवले आणि कॉफी प्यायला घेतली आणि तिला वासाने मळमळ होयला लागली, कप तसाच टेबल वर ठेवून ती वॉशरुम मधे पळाली. डोक धरून उल्टी करु लागली, पण पोटातून काहीच बाहेर पडले नाही. समिधाने केस बांधले आणि थंड पाण्याचे सपके चेहऱ्यावर मारले. ” मॅडम तुम्हाला दिवस गेले आहेत ना? मागच्या आठवड्यापासून तुम्हाला बघते मी, चहाची वेळ झाली कि तुम्हाला कोर्ड्या उल्ट्या होतात. तुमच्या चेहऱ्यावर सुद्धा काय तेज आलय,”वॉशरुम मधल्या सफाई करणाऱ्या पुष्पाने फट्कळ्पणे विचारले. हा प्रश्न ऐकून समिधा घाबरली, तिने ऑफिस मधे अजून कोणालाच संगितले नाही तिच्या गोड बातमी बद्दल, तिने ठरवले होते जेव्हा पोट दिसू लागेल तेव्हा सांगेल ५व्या महिन्यात. मग ह्या पुष्पाला कस समजले? ” तु तुझं काम कर, नुस्ता चोमडेपणा तुम्हा लोकांना, ” समिधाने रागाने उत्तर दिल. पुष्पाला खूप वाईट वाटलं, तिच काय चुकले हे तिला समजले नाही. समिधा जरी स्वभावाने बरी असली तरी फार तापट, राग अगदी नाकाच्या टोकावर. दुसऱ्या दिवशी पुन्हा समिधाला कॉफीच्या वासाने मळमळले आणि ती वॉशरुम मधे गेली, ह्या वेळेस पुष्पा गप्प बसून बघत होती समिधाला. बाहेर जाताना समिधाला चक्कर आली आणि ती चाचपडू लागली, पुष्पा धावत गेली आणि समिधाला सावरले, प्यायला थंड पाणी दिले. थोड बर वाटल्यावर समिधा उठून निघून गेली, साधे थॅंक्यू पण नाही बोलली ह्या वेळेस पुष्पाला जास्त वाइट वाटले. शुक्रवारी जेव्हा सगळे मीटिंग मधे व्यस्त होते तेव्हा समिधा पुष्पा कडे गेली, ती तिच्या कामात मग्न होती, ” तु कोणाला सांगितले का माझ्या बद्दल?” समिधाने विचारले. ” नाही मॅडम असली सवय नाही मला. तुमची काळजी वाटली म्हणून विचारल मी तुम्हाला त्या दिवशी,” पुष्पाने व्याकुळ होऊन उत्तर दिल. ” तुला कस समजले कि मी प्रेगनंट आहे? ही ॲसिडिटी सुद्धा असू शकते ना?” समिधाने पुन्हा विचारले. ” काय तुम्हीपण मॅडम, देवाची देण आहे ही अशी लपत नसते. आणि तुम्हाला म्हणून सांगते, मला पण असच होतय सारख, नुस्त्या कोर्ड्या उल्ट्या.” पुष्पाने लाजत सांगितले. ” काय बोलतेस तु पण?” पहिल्यांदा समिधा हसली असेल इतक्या वर्षात. ” मॅडम तिसरा महिना चालू आहे, पहिलीच वेळ आहे माझी पण, पण मी माझ्या बहिणी, वाहिन्या सगळ्यांना बघितल आहे ना, म्हणून मला सगळ माहीत आहे.” पुष्पाने हसत उत्तर दिल. ” त्रास होतो तर वॉशरुम मधे काम नको करुस ना काही दिवस, मी बोलू का तुझ्यासाठी?” समिधाने चिंतेच्या स्वरात विचारल. ” नको मॅडम, नाही होत काय सोय, माझ बोलून झाल. म्हणतात जास्त नखरे केले तर नोकरी सोडा, नको ते लाड नाही पुरवणार. आणि आता थोडेच दिवस मग ४थ्या महिन्यापासून नाही होत त्रास. अश्या अवस्थेत नवीन नोकरी कोण देणार आणि घरी बसून परवडणार पण नाही,” पुष्पाने सांगितले. समिधाला तसे वाइट वाटले, आपल्या हतबलतेचा राग आला.
दिवस जसे जाउ लागले तसे समिधाची बातमी ऑफिस मधे समजू लागली, पुष्पाच पण पोट आता दिसू लागल होत. समिधा जेव्हा जमेल तेव्हा पुष्पाची विचारपूस करायची, समिधाच्या मैत्रिणी तिचे लाड पुर्वायचे, जे मागेल ते खायला द्यायचे. ” सॅमी तुझ डोहाळे जेवण करुयात का आपण? मस्त हॉल बुक करु, तुला भरपूर गिफ्ट्स आणू आणि धमाल करु,” समिधाच्या मैत्रिणीने सुचावले. ” नको ग, घरचे करणार आहेत, तेव्हा या तुम्ही सगळे. पण मला एक वेगळी मदत पाहिजे तुमच्याकडून, अस बोलुन समिधाने तिच्या मैत्रिणिंच्या कानात काही सांगितले. ” तु कधीपासून अशी झालीस? तुला नक्की अस करायचे आहे?” समिधाच्या मैत्रीणने विचारले. ” हो ग, प्रेग्नंट झाल्यापासून खूप बदल झालेत माझ्यात,” समिधाने हसत पोटावरुन हात फिरवला.
महिन्याभराने एक दिवस समिधा पुष्पाकडे जाते, ” उद्या तु माझ्यासोबत मंदिरात येशील? आपल्या दोघिंच्या बाळासाठी ?” समिधाने विचारले. ” नक्की येईल ना मॅडम, कुठे येउ आणि किती वाजता येउ ते सांगा,” पुष्पा खूप खूश झाली. समिधाने तिला पत्ता दिला, ” मस्त तयार होऊन ये” अस बजावले.
पुष्पा ने मस्त हिरवी साडी नेसली, मागच्या वर्षी नवऱ्याकडून दिवाळीला लिपस्टिक घेतली होती, तीच उद्घाटन आज केल. समिधा पण तयार होऊन मंदिराच्या समोर उभी होती, दोघींनी पुजा केली आणि समिधा पुष्पाचा हात धरून तिला मंदिराच्या बाजूच्या हॉल मधे घेउन गेली, हॉल मधे फुलांची सजावट केली होती, पुष्पाचे पती देखील तिकडे उभे होते. पुष्पा च्या चाळीतील काही मैत्रीणी होत्या आणि ऑफिस मधले पण काही ओळखीचे होते. पुष्पा च्या डोळ्यातुन आनांदाश्रू वाहू लागले. ” मॅडम हे सगळ तुम्ही माझ्यासाठी केल? ” पुष्पा खाली बसून रडायला लागली, आजवर तिच्यासाठी एवढे कोणीच केले नव्हते. ” चल उठ आता, फुलांचे दागिने घाल, फोटो काढुयात ना आपण, तुझ्या आवडीचे जेवण पण आहे, गुलाब जाम, कांद्याची भजी, आळुवडी आणि श्रीखंड पुरी सुद्धा,” समिधाने पुष्पाला तयार करत म्हटलं. ” पण मॅडम एवढे सगळे का केलत?” पुष्पाने पुन्हा विचारले. ” कारण ही देवाची देण आहे आणि डोहाळे सर्वांचे पुरवायचे असतात,” समिधाने हसत उत्तर दिले….डोहाळे पुरवा ग हिचे डोहाळे पुरवा…
Photo Credit: outfittrends.com
){kind=link}
Thank you
Wow mast
Thank you
wow
Thank you
Amazing
Heart touching
Thank you
Thanks a lot
Awesome as usual.
Thanks a lot
Amazing! Itts really amazing paragraph, I have got much clar idea regarding from
this piiece oof writing.
Feeel free tto surf too my web page; jav