एक कप चहाचा: नववी कहाणी- प्रणाली संदेश नवले

१० ऑक्टोबर २०१९ला माझं डोहाळे जेवण साजरी झाल आणि ते करून मी माझ्या माहेरी आले. तसं मला कसले डोहाळे लागले नव्हते पण हेल्दी नाश्ता पोटभर खायचा म्हणून कधी नव्हे ते आईची मायेची तूप लावलेली चपाती मी आवडीने खायला लागले आणि त्या सोबत मोठा ग्लासभर चहा. हा नित्यक्रम माझा रोज चालू होता. सकाळी उठल्या उठल्या मस्त अद्रक वाला चहा आणि तूप लावलेली चपाती. संद्याकाळी ४ वाजता माझी बहीण शाळेतून आली कि मी तिच्या मागे लागायचे चहा दे म्हणून. आणि नेहमी सारखं आमचं भांडण होयच कि जास्त भरलेला कप कोणाला मिळणार अर्थातच तो मी घ्यायचे. याच दिवसात काहीच बनवता न येणारी माझी बहीण उत्कृष्ट चहा बनवायला लागली.

१७ डिसेंबर २०१९ मधे माझी डिलिव्हरी झाली. २ दिवस मला काहीच खायला प्यायला नाही दिले. शेवटी तिसऱ्या दिवशी सकाळी मला चहा बिस्कीट दिले, पण त्यात ती चव नव्हती जी साराच्या चहा मध्ये असायची. तरीही २ दिवसांनी मी चहा प्यायला होते तर मनाला शांती मिळाली होती. हॉस्पिटल मधून बाळाला घेऊन घरी आले आणि पुन्हा तोच नित्यक्रम सुरु झाला. आता मला जास्त चहा प्यायला मिळायला लागला होता कारण रोज कोणीतरी मला आणि बाळाला भेटायला यायचे, त्यांच्या निमित्ताने मला सुद्धा एक कप चहाचा मिळायचा.

२ दिवसांपूर्वी मी बाळाला घेऊन सासरी आले, इथे ना मायेची तूप लावलेली चपाती ना साराच्या हातचा चहा. I miss you Aai and Sara.